Τετάρτη


Η ΑΛΙΚΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΣΠΕΡΜΑΤΩΝ


Η Αλίκη ήταν ένα κορίτσι σαν όλα τ' άλλα.Φλέρταρε, χαχάνιζε, πήγαινε για καφέ με τις φιλενάδες της, χάζευε τις βιτρίνες.'Ωσπου γνώρισε τον Λευτέρη!
Δεν μπορούσε πιά να φλερτάρει, σπάνια χαχάνιζε, ακόμα πιό σπάνια πήγαινε για καφέ με τις φιλενάδες της και αραιά και πού χάζευε τις βιτρίνες.
Γιατί ο Λευτέρης, εισχώρησε στην ζωή της σαν χείμμαρος! Κυριολεκτικά την παρέσυρε. Την παρέσυρε στον δικό του κόσμο!
Ο κόσμος του Λευτέρη δεν είχε φλερτάκια, αθώα χάχανα και χάζι στις βιτρίνες και στα καφέ. Ο κόσμος του Λευτέρη, είχε ζήλιες, γκρίνιες, τσακωμούς κι ευθύνες!Πράγματα, που δεν άρεσαν καθόλου στην Αλίκη. Είχε όμως και ήρεμες βραδιές d.v.d. Με πίτσα και κυριακάτικες βολτούλες στο Ζάπειο και αγκαλίτσες τρυφερές και φιλιά και χάδια, πράγματα που αρέσαν στην Αλίκη! Αλλά με τον καιρό, ο κόσμος του Λευτέρη, άρχιζε να έχει και βαριές συζητήσεις. Συζητήσεις για το μέλλον. Για το δικό τους μέλλον!Κάτι που οπωσδήποτε, δεν άρεσε στην Αλίκη. Κι έτσι ήρθε η στιγμή όπου ο κόσμος του Λευτέρη, κάθησε βαριά στο ασυνήθιστο, μικρό στομάχι της Αλίκης και πήρε την απόφαση να τον ξεράσει. Ή για να γίνουμε σαφέστεροι, να τον φτύσει!
Ο χωρισμός τους, βρήκε κίνητρο ένα σαββατόβραδο, όπου ο Λευτέρης λίαν ξαναμμένος και ασυγκράτητα κρατημένος, ζήτησε από την Αλίκη, να του τα καταπιεί!
Μα τί χυδαίο, τί ποταπό, τί εξευτελιστικό!! Μα για ποιά την πέρασε; Ήταν η Αλίκη. Η Αλίκη του! Ώστε έτσι κύριε Λευτέρη έ; Εντάξει λοιπόν, θα το κάνω και αυτό μέσα σε όλες τις άλλες θυσίες που έχω κάνει για σένα, αχρείε! Μήνες είχε να δεί τις φίλες της, να πάνε όλες μαζί να διασκεδάσουν όπως παλιά-άν και τώρα που το σκεφτόταν ο Λευτέρης δεν της το απαγόρεψε ποτέ, απλά δεν του αρέσανε τα καθημερινά σούρτα-φέρτα κι ειδικά με εκείνη την χαζοχαρούμενη την Κέλλυ που δεν είχε δουλέψει ποτέ της , μιας κι ο μπαμπάς της όπως έλεγε ήταν μεγάλο κελεπούρι και μεγάλο στέλεχος μιας πολυεθνικής, που φρόντιζε να της παρέχει ό,τι ήθελε η μπουμπού του, όπως την αποκαλούσε- ο Λευτέρης είχε “σηκωθεί” για τα καλά! Και καθώς η Αλίκη δεν προλάβαινε να σκεφτεί, αφού ήδη η παλάμη του Λευτέρη είχε γαντζωθεί στον λεπτό της σβέρκο και της έσπρωχνε το κεφάλι πρός την ευαίσθητη περιοχή και μιάς και δε μπόρεσε ν' αντιδράσει, όυτε κάν να ξαφνιαστεί, έκανε απλά αυτό που της ήτανε πλήρως ξεκάθαρο, μόνο που την ύστατη στιγμή, δεν μπόρεσε ν' ανταπεξέλθει καταλλήλως κι έτσι ο Λευτεράκης έφυγε απ' την ζωή της Αλίκης νιώθωντας πώς τον έχουνε φτύσει. Κυριολεκτικώς και μεταφορικώς!
Ήταν άς το πούμε, το φτερό πάνω στην καμπούρα της καμήλας.
Ο Λευτέρης κουράστηκε, η Αλίκη ξενέρωσε! Ο Λευτέρης ένιωσε πως ήταν καιρός να της αδειάσει τη γωνιά και η Αλίκη επιτέλους βρήκε ελεύθερο χώρο για να απλώσει τις αρίδες της! Κατά κάποιο τρόπο, διότι ενώ επανήλθε μετά δόξης και χαράς στις παλιές τις συνήθειες, που τόσο πολυ της είχανε λείψει, όπως ισχυριζόταν, κάτι δεν λειτουργούσε έτσι όπως ήλπιζε.Τα φλέρτ, το χάζι στις βιτρίνες, τα αθώα χάχανα, οι διασκεδάσεις και τα αστειάκια με τις φιλενάδες της, της ήταν πλέον κάπως ανιαρά και άνοστα.Η ζωή της προτού γνωρίσει τον Λευτέρη, ένιωσε πώς ήταν σαν το τρενάκι του τσίρκου. Διασκεδαστικό στην αρχή, με μια αίσθηση ανεμελιάς και απόλυτης ελευθερίας, μα όσο το τρενάκι έτρεχε και έκανε γύρους πάνω στις ξέφρενες ράγες του... της Αλίκης της ήρθε ίλιγγος και μια εμετική κακοδιαθεσία που συνδυάστηκε με νοσταλγικές Λευτεριάτικες αναγούλες και με ένα απέραντο κενό που εκτός από ζαλάδα και πονοκέφαλο της δημιούργησε και μια ανεξέλεγκτη επιθυμία να καταπιεί τον ασυγκράτητο πόθο του Λευτέρη. Του Λευτέρη που την είχε ξενερώσει. Του Λευτέρη που της έκανε βαριές συζητήσεις για το μέλλον. Του Λευτέρη που είχε εισχωρήσει στη ζωή της σαν χείμμαρος! Αναθεματισμένε Λευτέρη!!
Ένας αόρατος σπάγκος ένιωθε να την δένει μαζί του και πλέον, ό,τι έκανε, ό,τι ζούσε, ό.τι βίωνε γινόταν με αυτόν τον αναθεματισμένο, αόρατο, δεμένο σπάγκο γύρω απ' τον εύθραυστο λεπτό της λαιμό. Έπρεπε να βρεί τρόπο για να αντιμετωπίσει την απουσία του Λευτέρη, έπρεπε να αποκοπεί πλήρως απ' αυτόν τον ανυπόφορο σπάγγο που την έπνιγε!
Δοκίμασε πολλούς τρόπους. Γράφτηκε πιλάτες , ξεκίνησε γιόγκα, παρακολούθησε μπόλικα σεμινάρια “εσωτερικής εναρμόνισης”, πράγματα που μπερδέψανε την Αλίκη και είχαν το αντίθετο αποτέλεσμα απ' ότι ήλπιζε. Δεν το βαλε κάτω όμως.Συνέχισε με μαθήματα κιθάρας, αλλά κατέληξε πώς δεν της ταίριαζε, παρακολούθησε μαθήματα χορού λάτιν, μα ένα άσχημο στραμπούληγμα, της άλλαξε τη γνώμη...γαμημένε σπάγκο! Γαμημένε Λευτέρη!!
Σκέφτηκε κάτι πιό ανώδυνο και ακίνδυνο, έτσι λοιπόν γράφτηκε σε σχολή κομμωτικής. Δυστηχώς για εκείνη, ευτηχώς για τον μπαμπά της ο οποίος της πλήρωνε τη σχολή, ύστερα από μια αποτυχημένη ντεκαπάζ που την ανάγκασε να κόψει τα μαλλιά της καρφάκια, τα παράτησε. Φτού σου, Λευτέρη γκαντέμη, κατσικοπόδαρε Μαλάκα!!..
Αργότερα η Αλίκη, πήρε την απόφαση να δουλέψει ή μάλλον αναγκάστηκε, εφόσον ο μπαμπάς της υποσχέθηκε πώς δεν θα της ξαναδινε δεκάρα τσακιστή, μιας και οι τσέπες του δεν άντεχαν άλλο να πληρώνουν τα ατέλειωτα, μισοτελειωμένα μαθήματα της Αλίκης, κάτι που ξεποδάριασε την Αλίκη μέν, αλλά της δώθηκε και η ευκαιρία να αγοράσει ένα παπαγαλάκι, το οποίο είχε μάθει φαρσί δύο υπέροχες λέξεις: “Μαλάκα Λευτέρη”, κάτι που την χαροποιούσε ιδιαίτερα και επίσης δυό μικρά χαριτωμένα χαμστεράκια, που όμως της ψόφησαν ύστερα από λίγους μήνες, κάτι που δυσαρέστησε την Αλίκη.Το χειρότερο απ' όλα ήταν όταν ο Πεπίτ, άρχιζε να λέει Αλίκη μαλάκα, αντί για μαλάκα Λευτέρη, κάτι που άρχιζε να σπάει τα νεύρα της Αλίκης, ώσπου μια ωραία πρωϊα, η Αλίκη δεν άντεξε άλλο και κατέρευσε. Πράγμα που οδήγησε την Αλίκη σε μια βαριά ψιλομελαγχολία αλλά και που κατά έναν φυσικό τρόπο, την βοήθησε να ξυπνήσει επιτέλους και να βρεί αυτό που θα την έκανε ν' απαλλαγει από τον αόρατο σπάγκο, που δεν την άφηνε να πάρει ανάσα! Ναί!! Μα πώς και δεν το σκέφτηκε νωρίτερα; Αυτό ήταν!!Η Αλίκη θα τα κατάπινε! Κι αυτό άρχισε να κάνει.Σε όλες τις επόμενες σχέσεις της, που δεν είχαν ζήλιες, γκρίνιες και ευθύνες, ούτε και βαριές συζητήσεις για το μέλλον, η Αλίκη τα κατάπινε.
Από τότε ξεκίνησε και το ταξίδι της Αλίκης πρός τη Χώρα των Σπερμάτων!Είχε καταπιεί σχεδόν όλα τα είδη σπέρματος!Είχε καταπιεί πικρό σπέρμα και στιφό.Ξινό και αραιό, νερουλό κι άχρωμο, πηχτό σαν μύξα και κρεμμώδες.Άνοστο και άγευστο, παχύρευστο κι αλμυρο, κιτρινωπό ανακατεμένο με κάτουρο...μα ποτέ της δεν γεύτηκε γλυκο! Η Αλίκη θα 'μενε πάντα με την απορία.Μήπως τελικά, ήτανε γλυκό του Λευτέρη;Του Λευτέρη που δεν δοκίμασε όταν είχε την ευκαιρία; Του Λευτέρη που του τα' φτυσε; Του Λευτέρη με τις ζήλιες και τις γκρίνιες; Και με τις βαριές συζητήσεις για το μέλλον.Εκείνου του Λευτέρη που την κούρασε; Που είχε εισχωρήσει στη ζωή της σαν χείμμαρος; Τώρα; Πώς θα μάθαινε; Λευτεράκης δεν υπήρχε πιά! Είχε κάνει φτερά. Λευτεράκης γιόκ! Πάπαλα!!Αντιός αμίγκος!!Λευτέρης στόπ, μας τελείωσε!!
Άξαφνα η Αλίκη, δεν ένιωθε καλά. Μια τρύπα άρχιζε να σχηματίζεται κάτω απ' τα πόδια της. Ένιωθε να πέφτει εκεί μέσα!Μές την βαθιά τεράστια τρύπα της, κυνηγώντας τον Άσπρο Κούνελο, που κυνηγούσε τον Χρόνο και που δεν ήταν κανείς άλλος πέρα απ' την ίδια!
Η Αλίκη με τα χρόνια, άρχιζε να ταυτίζεται περισσότερο με τον Τρελοκάπελα, μιας και το χε 'ρίξει στην Τρελή για να μην τρελαθεί!
Μα όσο τα χρόνια περνούσαν τόσο ψήλωνε και το Καπέλο του Τρελοκάπελα, μέχρι που ψήλωσε τόσο πολύ, έτσι που ο Τρελοκάπελας, χάθηκε μέσα του!Ναί!! Μές το ίδιο του το Καπέλο!
Κι έτσι, Αλίκη, Άσπρος Κούνελος, Χρόνος, Τρελοκάπελας και Καπέλο, 'γίναν Ένα!
Ένα και Κανένα.

8 σχόλια:

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

ποσο αληθινο ειναι αν και εχω ενστανσεις σε καποια πραγματα αν κανουμε κατι δεν το κανουμε για τον αλλο αλλα για τον ιδιο μας τον εαυτο ... αν προβουμε σε καποιες πραξεις δεν τις κανουμε επειδη τις ζηταει ο αλλος αλλα επειδη εμεις το θελουμε και το νοιωθουμε ...φιλια!!!

ΑΛΙΚΗ είπε...

Συμφωνώ Μαγούλη.Ακριβώς όμως επειδή της ζητήθηκε, 'ενιωσε πώς δεν ήταν δική της επιλογή, παρότι το ήθελε!!
Αργότερα όταν συνειδητοποίησε πώς ο ερωτισμός του συντρόφου της, ήταν παρόμοιος με τον δικό της ερωτισμό, η αγάπη είχε χαθεί κι εκείνη είχε σκάψει το λάκκο της, μοιράζοντας τον ερωτισμό της σε κάτι που δεν της ταίριαζε τελικά.
Συμβαίνουν αυτά!
Να χεις ήρεμο και καλό βράδυ!:)

κο..κο...κο... είπε...

Μωρέ να ρίξω όσα θές, αλλά τ βλέπω το πράγμα πως παει κατα διαόλου!Γιατί ρε μανταμίτσα σε χάλασε ο Λευτεράκης;Να σε χαλαγε άμα δεν του καμε κου-κου, δηλ. τον διώξαμε τον άνθρωπο επειδή είχε ανεβασμένη λίμπιντο;Τώρα κάτσε Αλικάκι χωρις κοκό, γιατί πάει το πουλάκι, πέταξε!!!

ΑΛΙΚΗ είπε...

Γλυκιά μου κοτούλα τί να πώ; Εγώ δεν ξέρω τίποτα την Αλίκη ρώτα!

Ανώνυμος είπε...

Αμ, έτσι πάει τώρα; Τί να σου πώ χρυσή μου;Δική σου επινόηση δεν είν η Αλίκη;Εσύ να την ρωτήσεις τότε κι όχι εγώ.Και να σου πώ και την γνώμη μου.Η Αλίκη δεν γουστάρε τις ευθύνες μιας σχέσης και για αυτό με τον τρόπο της έδωσε τον μπούλο στον άλλον.Όταν όμως η μαντάμ , έμεινε χωρίς τις ευθήνες,τότε κατάλαβε πώς η ζωή χωρίς ευθύνες είναι ανούσια ή πικρή ή ξινή ή άνοστη ή στυφή κου του λου, κου του λου , μα ΓΛΥΚΙΑ ΠΟΤΕ!!!

ΚΟ,ΚΟ,ΚΟ...

ΑΛΙΚΗ είπε...

Α!!Γλυκιά μου, πολύ σοφή σε βρίσκω για κότα.Μπάς κι είσαι κουκουβάγια και δεν το χεις αντιληφθει;
Ευχαριστώ για το πέρασμα σου!
:)

Ανώνυμος είπε...

βρε μπας;;;

κο,κο,κο,κο....

κο..κο...κο... είπε...

κυρα Μπιρμπίλω, καμμιά ιστοριούλα θα παιξει;